Είναι αναπόφευκτο μια έγγαμη σχέση να φτάσει στο τέλος της, ιδιαίτερα όταν έχει κλονιστεί σε ανεπανόρθωτο βαθμό . Ένα διαζύγιο μπορεί να είναι η καλύτερη λύση , παρά ένας νεκρός γάμος ή προστριβές και καυγάδες που μπορεί να επηρεάσουν την ψυχοσωματική υγεία ανηλίκων τέκνων.
Το ιδανικό είναι μετά την διασάλευση του γάμου, οι γονείς να προβούν στις απαραίτητες ρυθμίσεις και διακανονισμούς σε όλους τους τομείς όπως διατροφή , γονική μέριμνα, επικοινωνία με σκοπό να εξυπηρετήσουν το καλώς νοούμενο συμφέρον των παιδιών τους.
Όλα τα θέματα αυτά μπορούν να επιλυθούν και να ενσωματωθούν με την κατάλληλη νομική βοήθεια , σε μια πρακτικά λειτουργική συμφωνία μεταξύ των γονέων η οποία να επικυρωθεί από το Οικογενειακό Δικαστήριο μέσω των κατάλληλων αιτήσεων. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται αχρείαστες και χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες, άσκοπος χρόνος αλλά και έξοδα.
Όμως σε αρκετές περιπτώσεις ο εγωισμός υπερτερεί με αποτέλεσμα να προωθούνται δεκάδες αιτήσεις στα Δικαστήρια ακόμα και για απλά θέματα οι οποίες χαρακτηρίζονται σε ορισμένες περιπτώσεις ως κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας, πράγμα που επιδεινώνει τις οικογενειακές σχέσεις και δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ανηλίκων.
Η κορύφωση της επιδείνωσης επέρχεται , όταν ακολούθως προωθούνται αιτήσεις για παρακοή δικαστικού διατάγματος και απειλούνται οι Καθ ων η αίτηση με ποινή φυλάκισης.
Η δικονομική συμπεριφορά των διαδίκων έχει απασχολήσει και έχει σχολιαστεί και από τα Δικαστήρια και θα περιοριστούμε σε παράθεση χαρακτηριστικών αποσπασμάτων από την απόφαση Δημοσθένους Έφεση Αρ. 21/2019, όπου το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο σε υπόθεση που αφορούσε ενδιάμεση απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας βρήκε την ευκαιρία να τονίσει πως:
- Σύζυγοι που διαζεύγονται ή τελούν υπό διάσταση, παραμένουν υπόχρεοι για τη διατροφή των τέκνων τους. Όπου η λογική και η έμφυτη μητρική ή πατρική αγάπη πρυτανεύουν οι σύζυγοι δεν διασταυρώνουν τα ξίφη τους, ούτε αναλώνουν τις δυνάμεις τους στα Δικαστήρια, αλλά αντίθετα τις ενώνουν χάριν της ευημερίας των παιδιών. Αυτό στην ουσία ως θέμα κοινής λογικής, σημείωσε και το Δικαστήριο, στην απόφαση του ότι η επιμονή των διαδίκων να λύνουν τις διαφορές τους δικαστικώς αντί φιλικώς, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι «ανά πάσα στιγμή εν απουσία σχετικού διατάγματος, δυνατόν να οδηγήσει τον Καθ΄ ου η αίτηση, να σταματήσει να καταβάλλει τα έξοδα διατροφής των ανηλίκων» με τραγικές συνέπειες. Ακόμη και η υποβολή και επιμονή στην παρούσα έφεση υποδεικνύει εγγενώς την εν δυνάμει αμφισβήτηση της υποχρέωσης συνέχισης της διατροφής χωρίς δικαστικό διάταγμα.
- Ούτε ο Νόμος αρ. 216/90, ούτε και οι σχετικοί Διαδικαστικοί Κανονισμοί, προνοούν, πόσο μάλλον επιβάλλουν, την οποιαδήποτε ενδιάμεση διαδικασία, ειδικά με σκοπό την παροχή ενδιάμεσης διατροφής. Τέτοιες διαδικασίες αποτελούν απόκλιση από την ορθή πορεία των πραγμάτων. Μία αίτηση διατροφής θα έπρεπε να υποβάλλεται, αυτή να εκδικάζεται τάχιστα προς πλήρη και τελικό διακανονισμό της συνεισφοράς εκάστου, χωρίς υπερβολική ανάλυση επί των γεγονότων.
- Είναι ανεπίτρεπτο να τεμαχίζονται τέτοιες διαδικασίες, να γίνονται εφέσεις επί των ενδιαμέσων αποφάσεων και να μην εκδικάζονται οι καθ΄ αυτό αιτήσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει εδώ. Τα Οικογενειακά Δικαστήρια ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν το δικαίωμα που τους παρέχει ο Κανονισμός 8 του περί Οικογενειακού Δικαστηρίου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1990, για έκδοση των αναγκαίων οδηγιών προς το συμφέρον της δικαιοσύνης επιταχύνοντας την ενώπιον του διαδικασία.
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως το παρόν έχει μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα. Το προσωπικό μας είναι στη διάθεσή σας να σας παρέχει οποιανδήποτε νομική συμβουλή επιθυμείτε. Τηλέφωνο επικοινωνίας 25353555, ηλεκτρονική διεύθυνση melaslaw@cytanet.com.cy.
LinkedIn https://www.linkedin.com/company/76979728/admin/dashboard/